Przystań Kaprysu Półdnia

Azura · 2011-09-01 16:31:17

Azura obudziła się wraz z pierwszym słonecznym promykiem, który wpadł do komnaty. Wciąż leżała na łóżku Gabrielle, lecz tamtej nigdzie już nie było. Nie został nawet najmniejszy ślad po niej, zupełnie, jakby rozpłynęła się w powietrzu, jakby nigdy nie istniała. Felynka usiadła na łóżku i poczuła na piersiach ciężar i chłód medalionu - nie, jednak coś zostało. Dziewczyna podeszła do okna, które wychodziło na morze; było piękne, granatowe, spokojne. Niczym cisza przed burzą. Rzuciła ostatnie, niemal tęskne spojrzenie na Wieczną Wodę, a odwróciwszy się na pięcie wyszła z komnaty.
Już się nie spotkamy...

~*~

Złapali ją na brzegu, zakapturzoną postać w cienkim, czarnym płaszczu. Musieli śledzić ją odkąd opuściła swoje dawne komnaty, inaczej zamknęliby ją wcześniej. Nie miała drogi ucieczki. Otoczyli ją, wyciągnęli bronie gotowe do użycia; nie miała wyboru, musiała się poddać. Zaciągnęli ją do zamku i wrzucili do lochów zakutą w kajdany. Nie zadali sobie nawet trudu, by zabrać jej płaszcz, suknię, w którą wciąż była ubrana, ani - co najważniejsze - wisior, szczęśliwie schowany pod materiałem peleryny. Nie, byli zbyt zajęci czymś innym. Seldanie zniknęli, tak, ale każdy doskonale zdawał sobie sprawę, że szykuje się wojna. Nie wiadomo tylko - kiedy.

Gabrielle · 2011-09-01 18:05:15

Czuła wiatr we włosach, kiedy wpatrywała się w brzeg, nad którym majaczyły niewyraźne zarysy palm, pałacu króla i kilku innych budynków. Żałowała tego, że nie została by zobaczyć, jak Azura przeciąga się leniwie i wstaje z posłania, w którym całą niemal noc tuliły się do siebie. Gdzieś za nią Hraella rozkładała mapy, sprawdzała kurs, choć było widać jak na dłoni, że dopływali do właściwej wyspy. Ściskała w dłoni tę rękawiczkę - głupota, jeden szczegół - którą jeszcze wczoraj zsuwała jej z dłoni, a później jej skóra tak miękka,... Przeklęła się w myślach. 'Co ty, na bogów, wyczyniasz?!' Prychnęła pod nosem.

Gdy dopływali, dostrzegła przygotowaną dla Azury łódź.

~*~

Kiedy dopłynęli pod miasto i zaczęli rozbijać obozy kawałek od niego, zrobiła najgłupszą w świecie rzecz. Wiedziała, gdzie trzymali więźniów, więc wystarczył krótki spacer... Naciągnęła mocniej na siebie płaszcz przemykając się ku wieży. Minęła dwu strażników, którzy już, już mieli ją wyminąć i zatrzymać za włamanie, lecz szybko się ich pozbyła prostymi pchnięciami. Jeszcze zabijanie nie było tak banalne!... Wciągnęła ciała wgłąb budynku tak, jakby chciała ich odprowadzić do ich stołeczków. Zwinęła szybko jednemu z nich klucz, przedostała się przez pierwsze wrota. Dalej były już tylko cele. Cele i upragniona kotka.

Azura · 2011-09-11 13:03:09

Była noc. Słońce niedawno schowało się za horyzontem, pozwalając, by księżyc zajął jego miejsce. Wąski korytarz więzienny oświetlały jakieś pojedyncze pochodnie, ale prócz tego panował półmrok. Azura siedziała tam, ubrana dokładnie tak jak dnia poprzedniego, może jedynie nieco ubrudzona przez szamotanie się na brzegu morza. Dziękowała bogom, czy komu tam, że w jej celi było okno, że siedząc tam mogła patrzyć w mały kawałeczek nieba, że słyszała odległy szum fal, krzyki zasypiających mew i tupot ludzkich stóp. Gdzieś z oddali, z głębi lochu zaskrzypiały drzwi - to pewnie strażnicy robią obchód czy wszystko w porządku. Na wszelki wypadek szybkim ruchem zasłoniła medalion, który głaskała leniwym ruchem. Tylko to jej pozostało. Tylko to. Aż to.

Odgłos kroków, jaki słyszała, był chyba jednak zbyt szybki i zbyt lekki, jak na strażnika. Zbyt pośpieszne... ich dźwięk odbijał się od kamiennych ścian. Azura przykleiła się do metalowych, kratowanych drzwi, by rzucić okiem w obie strony korytarza. Gdzieś po prawej zamajaczył w świetle pochodni cień. Zaraz dowie się, kto zakłócił spokój w więzieniu pełnym śpiących już więźniów.

Przystań Kaprysu Półdnia

#1 2011-09-01 16:31:17

Ostatnia noc.

#2 2011-09-01 18:05:15

Re: Ostatnia noc.

#3 2011-09-11 13:03:09

Re: Ostatnia noc.

Stopka forum